Το απογευμα της 23 Ιουλιου καθως χαζευα στο ιντερνετ, ειδα πολλες ειδησεις για την Amy Winehouse. Αρχιζω να ψαχνω να δω τι εγινε, και μαθαινω πως ειχε πεθανει στο διαμερισμα της. Δεν μπορω να πω ακριβως πως δεν περιμενα πως καποια στιγμη θα το εβλεπα αυτο, ολοι μας λιγο-πολυ ξεραμε για τα προβληματα που ειχε η τραγουδιστρια.
Η ειδηση με στεναχωρησε πολυ, μου αρεσε πολυ η φωνη και τα τραγουδια της, και θα ηθελα να την εβλεπα και στην προγραμματισμενη συναυλια της στην Ελλδα, που ομως δεν εγινε ποτε. Η φωνη της μοναδικη, αυτη μονο 27 ετων και πιθανοτητα εξαιτιας της εξαρτησης της οδηγηθηκε στον θανατο.
Δυστυχως ομως δεν σταματησε εκει. Πολλοι ηταν οι ανθρωποι που εγραψαν κακογουστα αστεια και σχολια παντου μεσα στο ιντερνετ, πραγμα που με εκανε νευριασε αρκετα. Δεν σου αρεσει η συγκεκριμενη τραγουδιστρια? Μπροαβο σου. Γιατι πρεπει ομως να σχολιαζεις με ασχημο τροπο το γεγονος οτι πεθανε? Μια κοπελα 27 ετων, ουτε καν στη μιση της ζωης της, γεματη ταλεντο βρεθηκε νεκρη πιαθνοτατα λογω των ουσιων που επερνε.
Νομιζω πως το λιγοτερο που μπορουμε να κανουμε ολοι μας ειναι να σεβαστουμε αυτο το γεγονος και να κραταμε τα σχολια για τον εαυτο μας. Ας την θυμομαστε σαν την κοπελα με την υπεροχη φωνη, και οχι για τις συνηθειες της.
Πολυ σπανια θα παω να δω μια κωμωδια στο σινεμα, κυριως λογω του περιεργου χιουμορ που εχω που με κανει να γελαω με ηλιθιοτητες και να παγωνω με ατακες που κανουν αλλους να ξεκαρδιζονται. Πριν 2 βδομαδες βγηκε στο σινεμα το εργο "Bridesmaids" (φιλεναδες) το οποιο κανονικα δεν υπηρχε περιπτωση να παω να το δω.
Ειχαμε κανονισμενο λοιπον για σημερα να παμε να δουμε ξανα το Χαρυ Ποτερ, ομως δεν βρισκαμε καλες θεσεις σε ωρες που μας βολευαν, και ετσι ειπαμε να αναβαλλουμε το Χαρυ και να δοκιμασουμε καποιο αλλο εργο. Κοιταζαμε, και το μονο που μας εκανε να πουμε "γιατι οχι" ηταν το Bridesmaids. Ξεκιναμε λοιπον να το βλεπουμε, και πεθαναμε στα γελια, ολοι μας.
Οι ηθοποιοι ηταν απολαυστικοι, αλλα οι ατακες, οι αντιδρασεις και οι διαλογοι που παρακολουθησαμε ηταν απεριγραπτοι! Γελιο μεχρι δακρυων! Ενα ολοκληρο σινεμα για 1,5 - 2 ωρες γελουσε ασταματητα, οχι το χλιαρο ζορισμενο γελιο, αλλα αυτο που γελας και χτυπιεσαι!! Σαν στορυ δεν ειχε κατι συγκλονιστηκο, σε καμμια περιπτωση, αλλα ολο το συνολο ηταν απολαυστικο!
Ειτε το εχουμε καταλαβει ειτε οχι, το καλοκαιρι εχει μπει εδω και 2-3 βδομαδες για τα καλα. Πολλοι ειναι αυτοι που κανουν διακοπες ξεγνοιαστοι σε μια παραλια αγκαλια με ενα μοχιτο, αλλα πολλοι ειναι και αυτοι που ειτε λογω εργασιας, ειτε διαβασματος, ειτε εξεταστικης,ειτε καλοκαιρινων μαθηματων, περνανε το καλοκαιρι τους στην πολη. Σαν μαθητρια,παντα ημουν της αποψης Ιουνιο με Αυγουστο δεν θα κανω τιποτα ολη μερα, ενω τωρα, που τον Οκτωβρη μπαινω στο 2ο ετος της σχολης και δεν εχω ιδεα τι θα εχω να αντιμετωπισω στην αγορα εργασιας με το πτυχιο στα χερια, εχω αποκτισει την νοοτροπια "μαζευε".
Η νοοτροπια αυτη, σημαινει "μαζευε χαρτια". Ειτε απο ξενες γλωσσες, ειτε απο πτυχια στην πληροφορικη, ειτε απο σεμιναρια, γενικοτερα απο παντου. Γιατι? Γιατι παντα θα υπαρχει καποιος που θα ξερει κατι παραπανω απο εμενα και θα μου παρει την δουλεια μεσα απο τα χερια. Κακα τα ψεμματα, το μελλον της Ελλαδας ειναι αβεβαιο, και ολο και περισσοτερα ατομα μαζευουν τις βαλιτσες τους για το εξωτερικο. Ακομα και οι καθηγητες το λενε: "Παρε πτυχιο και φυγε τρεχοντας για εξω" . Και παλι ομως εξω θα εχεις να αντιμετωπισεις και εκει δυσκολιες οποτε ειναι απαραιτητες πολλες γνωσεις για τον ανταγωνισμο.
Και ετσι φτανουμε στο καλοκαιρι. 2 μηνες γεματοι με απειρο χρονο για ξοδεμα, με οποιονδηποτε τροπο ο καθενας βρισκει ιδανικο. Ναι,λογικοτατη η αποψη "ξεπατωθηκα τον χειμωνα οποτε ας χαρω λιγο το καλοκαιρι" και φυσικα αν ειχα την δυνατοτητα καθε μερα θα ημουν στην θαλασσα (παντα με ενα μοχιτο αγκαλια), αλλα αρκει αυτο? Ισως, το ιδανικοτερο απ ολα ειναι ναι, λιωσιμο στην παραλια, ταινιες,σειρες, παρτυ,βολτες,καφεδες σε συνδιασμο ομως με λιγο διαβασμα ή οτιδηποτε μπορει να φανει χρησιμο για το μελλον του καθε ατομου.
Ειχα την τυχη να ανηκω στην γενια των παιδιων που μεγαλωσαν μαζι με τον Χαρυ Ποτερ, βιβλια και ταινιες, και αποτελουσε αναποσπαστο κομματι για 10 χρονια, την μιση ζωη μου. Δεν ειναι απλα μια ιστορια για εναν μικρο μαγο, ειναι ενας ολοκληρος κοσμος με πολλες ομοιοτητες με γεγονοτα που ζουμε και αντιμετωπιζουμε καθημερινα, σαν ατομα αλλα και σαν κοινωνια. Μεσα σε 7 βιβλια και 8 ταινιες γνωρισαμε και λατρεψαμε τον υπεροχο κοσμο του Χαρυ Ποτερ, εννοιες και οροι οπως Χογκουαρτς, Υπουργειο μαγειας, ξορκια,παραφρονες,προστατες, λυκανθρωποι, μαγικος χαρτης, φιλοσοφικη λιθος, γουιγκααααρντιουμ Λεβιοζα, ξορκι, περγαμηνη, τσουκαλι ,κοιτωνας, κουιντις και ποσα ακομα μας κανουν να χαμογελαμε.
Δεν ειναι μια απλη ιστορια, ενα παραμυθι για παιδια οπως λενε πολλοι. Ειναι παρουσιαση ενος κοσμου που αντιμετωπιζει πολλα προβληματα, υπαρχει διαφθορα,ρατσισμος,φοβος, πονος, φονοι, ενας δικτατορας που επιθυμει την κυριαρχεια των μαγων, οι ακολουθοι του που σκορπανε θυματα, και ενας στρατος μαθητων και ενηλικων που επιθυμουν το τελος του πολεμου και την αρμονικη συνυπαρξη ολων.
Ετσι λοιπον, αυτη η ιστορια τελειωσε οριστικα σημερα. Μετα απο το τελευταιο βιβλιο, παντα ειχα στο μυαλο μου "ενταξει, εχουμε τις ταινιες ακομα" και τωρα ομως...τι? Τιποτα. Τελος. Αλλα οπως ειπε και η Ροουλινγκ, "Καμία ιστορία δεν έχει λόγο ύπαρξης αν δεν υπάρχει κάποιος να την ακούσει. Γι' αυτό, σας ευχαριστώ όλους που υποστηρίξατε τα βιβλία και που κατασκηνώσατε εδώ. Οι ιστορίες που αγαπάμε περισσότερο ζουν μέσα μας για πάντα. Όποτε κι αν επιστρέψετε στο Harry Potter, είτε μέσα από τις σελίδες, είτε μέσα από την οθόνη, το Χόγκουαρντς θα είναι πάντα εδώ για να σας καλωσορίσει".
[spoiler για 2ο κομματι του 7ου βιβλιου]
Ετσι, το 2ο μερος της ταινιας ειναι γεγονος πλεον, τα συναισθηματα ειναι αναμεικτα, μερικες διαφωνιες υπαρχουν οπως παντα, αλλα η εξοδος απο την αιθουσα ηταν με χαμογελο. Χαμογελο για τις υπεροχες σκηνες μαχης, τα εντυπωσιακα εφε, η αγαπη και η φιλια που φανηκαν τοσο πολυ μεσα απ την ταινια, οι δυνατοι και γεματοι συναισθημα διαλογοι, η μεταφορα της αγαπημενης σκηνης των αναμνησεων του Σνειπ που ηταν ακριβως οπως το εχω φανταστει, οι ηρωικες αποφασεις που πηραν ολοι, οπως και η πρωτοβουλια να βαλουν μια σκηνη που δεν υπαρχει μεσα στο βιβλιο, που ομως "κολλαει" υπεροχα με ολο το συνολο.
Επισης μου εκανε μεγαλη εντυπωση το γεγονος οτι εδειχνε και πολλους χαρακτηρες ειτε απο το Ταγμα, ειτε καθηγητες οι οποιοι αναφερονται στο βιβλιο ενω στην ταινια θα μπορουσαν πολυ ευκολα να παραληφθουν.
Τελος,ειμαι 100% ικανοποιημενη απο τις 2 τελευταιες ταινιες (θεωρω πως η 6η ηταν η χειροτερη μεταφορα βιβλιου σε ταινια) και χαιρομαι που ειχα κολλησει και εγω ΧαριΠοτερομανια πριν απο περιπου 10-11 χρονια.
Θυμαμαι ακριβως την μερα που ειχα στα χερια μου το πρωτο βιβλια της σειρας Χαρι Ποτερ, ηταν Ιουνιος οταν ημουν στο δημοτικο, και η φιλη μου η Δαναη μου το εφερε για δωρο γενεθλιων. Συνηθως δεν διαβαζα βιβλια το καλοκαιρι, προτιμουσα 1000 φορες τα περιοδικα και τα σχετικα. Ξεκινησα ομως το βιβλιο, "ο κυριος και η κυρια Νταρσλει ζουσαν στον αριθμο 4 της οδου Πριβετ..." και καπως ετσι ξεκινησε η μανια μου. Μεσα σε 3 μερες ειχα στα χερια μου και τα 2 επομενα βιβλια, τα οποια ηταν,οπως και το 1ο, φανταστικα
Και τωρα,μερικα χρονια μετα, τα βιβλια εχουν τελειωσει, και αυριο θα βγει και η τελευταια ταινια της σειρας. Πολλοι ειναι αυτοι που θεωρουν τα βιβλια παιδικα, και τις ταινιες χαζες, δικο τους θεμα, ισως δεν ειναι του γουστου τους. Υπαρχουν ομως και χιλιαδες ατομα που μεγαλωσαμε μαζι με τον Χαρι Ποτερ, και που συχνα πυκνα, κανουμε επαναληψεις στα βιβλια αυτα.
Τα πρωτα 2 βιβλια ειναιι τα πιο "παιδικα" της σειρας, οχι οτι τους λειπουν σκοτεινα κομματια, κυριως προς τα τελευταια κεφαλαια αυτο φαινεται πιο εντονα, αλλα σε γενικες γραμμες ειναι τα πιο ηρεμα. Το πρωτο βιβλιο μου αρεσε πολυ, περισσοτερο απο το δευτερο (το οποιο αντιλαμβανομαι πως ειναι εξισου καλο, αλλα παντι κατι με χαλαγε σε αυτο) αν και τα δυο ειχαν μεγαλες αποκαλυψεις μεσα τους, ωραιες σκηνες, ανατροπες και τα λοιπα. Οι ταινιες αυτων των 2 ειναι ωραιες, χωρις να ειναι ομως κατι συγκλονιστικο. Αλλωστε, οι πρωταγωνιστες ηταν παιδακια 11 και 12 ετων, οποτε δεν μπορουμε να περιμενουμε κατι που θα μας συγκλονισει.
Το τριτο βιβλιο ομως, ο Χαρι Ποτερ και ο Αιχμαλωτος του Αζκαμπαν, με εκανε να λατρεψω την σειρα. Ειτε εφταιγε το γεγονος οτι δεν ειχε αμμεση σχεση με τον Ξερετε-ποιον, ειτε με το οτι οι χαρακτηρες σιγα σιγα μεγαλωνουν και ερχονται αντιμετωποι με ολο και πιο δυσκολες καταστασεις, ειτε οτι πλεον τους ξεραμε και ειχαμε δεθει μαζι τους το 3ο βιβλιο εγινε απο τα αγαπημενα μου της σειρας. Η τριτη ταινια, παροτι στην αρχη με ειχε χαλασει το γεγονος οτι ειχαν γινει καποιες αλλαγες στο σεναριο, σε σχεση με το βιβλιο, βλεποντας την προχθες με αλλο ματι, καταλαβα πως μαλλον ειναι η αρτιοτερη ταινια της σειρας. Ειχε αρχη-μεση-τελος, εξηγοντας γεγονοτα του παρελθοντος, πραγμα που δεν γινεται στις επομενες ταινιες, και παρουσιαζοντας μια πληρη ιστορια.
Το 4ο βιβλιο, αυτο που εχει σε 2 σελιδες του λεκε απο παγωτο σοκολατα, αποτελουσε το σκαλοπατι μεταξυ των 3 πρωτων και των 3 τελευταιων βιβλιων. Το τριαθλο μαγειας μας εκανε να ξεχαστουμε απο την ιστορια του Χαρι με τον Ακατονομαστο, ομως στο τελος ειδαμε την αναγεννηση του και την μεταβαση στον πολεμο μεταξυ καλου και κακου. Σαν ταινια ενω ηταν καλα κομμενο και ραμμενο το σεναριο, μια μουντιλα την ειχε και αυτο ηταν μεγαλο αρνητικο.
Και στο ταγμα του φοινικα μπαινουμε πλεον και επισημα στα βιβλια "τουβλα" με μικροσκοπικα γραμματακια και τονους πληροφοριων. Κυριο θεμα του βιβλιου στην αρχη-μεση ο πολεμος που γινοταν μεσα στο σχολειο μεταξυ Αμπριτζ και Στρατου Νταμπλντορ, ολοι οσοι αμφισβητουσαν τον Χαρυ σχετικα με την αναγεννηση του Βολντεμορτ, και τους φοβους του Χαρι για αυτον τον πολεμο, τους φιλους του, και το ποσο πολυ επιρρεαζεται. Μια ωραια μαχη στο τελος μεσα στο υπουργειο και ο θανατος του Σειριου κλεινουν το βιβλιο.
Μεχρι εδω θα γραψω σημερα, καθως δεν εχω κανει επαναληψη ακομα την 6η ταινια, οποτε θα γραψω πιο μετα για τις 3 τελευταιες. Αυριο το απογευμα θα παω να δω και την τελευταια ταινια της σειρας, και εκει κλεινει το κεφαλαιο Χαρι Ποτερ, και στον τομεα των ταινιων. Ειναι σαν το επισημο τελος, καθως το ουσιαστικο ειχε ερθει με το κεφαλαιο "19 χρονια μετα...." . Ειναι λιγο περιεργο, καθως δεν θα ξανανοιωσω την προσμονη να παρω απο την πρωτη το εισητιριο μου, δεν θα ξαναγκρινιαξω για τους ηθοποιους και τις αλλαγες στο σεναριο, και καπως ετσι το κεφαλαιο Χαρι Ποτερ κλεινει.
Υ.Γ. Απειλη προς τους σεναριογραφους: Αμα τολμησαν να κανουν καμμια βλακεια στο κεφαλαιο με τις αναμνησεις του Σνειπ θα εχουν προβλημα. Αυτο ηταν απο τα ωραιοτερα κεφαλαια που εχει γραψει η Ροουλινγκ και στα 7 βιβλια. Αν εχει γινει κατι τετοιο ζηταω προκαταβολικα συγνωμη απο τους διπλανους μου στο σινεμα.
